انتظار

¨ البته این نبود که آن حضرت، حاکم شام را فقط فاسق بداند و با او مبارزه کند؛ چون در میان حکام امیرالمؤمنین، همه که عادل نبودند. وقتى که على‌بن‌ابى‌طالب به حکومت رسید، اینها حاکم بودند، همه هم بودند؛ اینها که عادل نبودند. عدالت، شرط فرماندارى و استاندارى امیرالمؤمنین نبود؛ آدمهاى ضعیف‌الایمانى هم در میانشان وجود داشتند. زیادبن‌ابیه، ظاهرا از قبل از زمان امیرالمؤمنین، در همین فارس و کرمان و این مناطق حاکم بود؛ زمان امیرالمؤمنین هم حاکم بود؛ امام حسن هم که به خلافت رسیدند، باز حاکم بود؛ البته بعد هم به معاویه ملحق شد. بنابراین، مسأله، مسأله‌ى ظلم بود؛ مسأله‌ى تغییر روش خط اسلامى و تغییر جهت‌دادن به زندگى مسلمین بود. این بود که امیرالمؤمنین ایستادگى کرد و تحت تأثیر هیچ ملاحظه‌یى قرار نگرفت.